මං වැරදිකාරියක් නෙවෙයි.. 1

මගේ ජීවිතේ මම පසුතැවිලි වෙන කෙනෙක් නෙවි. ඒ මගේ හැටි. වෙන ඕනේම දෙයක් දවසින් දෙකෙන් අමතක කරලා දාලා ආයේ හිනා වෙලා ජීවිතේ විඳින්න මට හයියක් තියෙනවා. මෙහෙම කිව්වාට මම සංවේදී නැති චරිතයක් නෙවෙයි. මම සංවේදියි. සමහර වෙලාවට පසුගිය දේවල් මතක් කරලා පැය ගණන් එක දිගට අඬන්න මට පුළුවන්. එහෙම අඬනකොට නම් මම කොයුතරම් දුර්වල ද කියලා මට හිතෙනවා. ඒත් දුක කඳුළු ඔක්කොම අමතක කරලා ඊළඟ තත්පරේදී හිනා වෙන්නත් මට පුළුවන්.
මේක ලියන්න ගත්තේ මගේ සංවේදී බව ගැනවත්, මගේ හිතේ හයිය ගැනවත් කියන්න නෙවෙයි. ජීවිතේ මේ මැතක් වෙනතුරුම වැරද්දක් විදිහට හිතගෙන හිටපු.. මං වැරදිකාරියක්ය යන හැඟීම හිතට දැනිලා තිබුණ එකම එක බැඳීමක් ගැන කියන්න..
මේ බැඳීම ආදර සම්බන්ධයක්. සත්තකින්ම මේ සම්බන්ධය මං කරපු වැරද්දක් ය, මං වැරදිකාරියක් ය යන හැඟීම මේ මෑතක් වෙනකල් ම මගේ හිතට වද දුන්නා. ඒත් පසුගිය මාස කිහිපය ඇතුළේ වුණු දේවල් දිහා බැලුවාම මට තේරුම් ගියා ඒ සම්බන්ධය වැරද්දක් නෙවෙයි, නමුත් ඒම මේ ආපු ගමනේ අනිවාර්යයෙන් ම තිබිය යුතුව තිබුන දෙයක් කියලා. මෙහෙම අගක් මුලක් නැතිව කතාව කිව්වාට ඔයාලට තෙරෙන්නෙ නැනේ. මං කතාව මුල ඉදන් කියනන්ම්..
 *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *      *     *     *     *     *


මේ කතාව වුණේ මම උ.පෙ කරන්න ගත්ත මුල් කාලේ දීමයි.මං ගැන කැමත්තෙන් හිටපු පිරිමි ළමයෙක් යාළුවෙක්ගේ මාර්ගයෙන් මගේ කැමැත්ත අකැමැත්ත විමසලා එවලා තිබුණා. මමත් මේ ළමයාව දැකලා තිබුනෙත් එක සැරයක් හරි දෙසැරයක් හරි වුණාට පැනපු ගමන් හා කිව්වා. මාසයක් දෙකක් යන කොට මාත් එයාත් කොයිතරම් දුරට නොගැළපෙනවද කියලා තේරෙන්න ගත්තා. ඔය හේතුව නිසා මම මේ සම්බන්ධය නවත්තලා දැම්මා.ඒ පිරිමි ළමයා කවදාවත් නොඅඬපු විදිහට ඇඬුව.. ජීවිතේ එපා කියන තැනට වැටුණා. සියලුම බලාපොරොත්තු නැති කරගත්තා..ඒත් මං ආයෙත් එයා එක්ක සම්බන්ධයක් පටන් ගන්න කමති වුනේ නෑ.
මේ කතාවේ උඩින් පේන හැමෝම දන්න සාරංශය තමා ඔය මං කිව්වේ. ඔය ටික කියෙව්වාම ඔයාලගේ හිතේත් මං වැරදිකාරියක් වෙලා ඉවරයි මං හිතන්නේ..


මම, මට පණටත් වඩා වැඩියෙන් ආදරේ කරපු [ඇත්තටම  කියනවා නම් අවුරුදු හතරක් ගිහිල්ලත් තවමත් ඒ වගේම ආදරේ කරන] මනුස්සයෙක්ව  අඬවලා ජීවිතේ එපා කරවලා, ජීවිතේම දුකක් කරවපු කෙනෙක් වෙලා ඉවරයි. ඒ වැරදිකාරී හැඟීමෙන් මෑතක් වෙනකල් ම මගේ හිත පිරිලා තිබුණා. මම හේතුවක් නැතිව එයාව අසරණ කලා කියලා මගේ හිත දොස් කිව්වා.සමාජය දොස් කිව්වා. තවත් කෙනෙක් ඊට වඩා වෙනස් විදිහට දොස් කිව්වා.ඒ මං ආදරේ කරන කෙනා. එයා හැමදාමත් මගේ මේ සම්බන්ධය දැක්කේ මං කරපු වැරද්දක් විදිහට. කිසිම පැහැදීමකින් කතා කලේ නැ. එයාගේ අදහස වුණේ මම මගේ තත්ත්වය බාල්දු කරගත්ත කියලා.මගේ නම කැත කරගත්තා කියලා.මට හිතුණේ එයා මගේ ඒ සම්බන්ධය පිළිකුල් කලා කියලා.ඒත් පසුසිය දවසක මේ හැමදේම ගැන අයේ හිතලා බලනකොට මං මේ චෝදනා දෙකටම වැරදිකාරිය නෙවෙයි කියලා මට තේරුම් ගියා..
 *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *     *      *     *     *     *     *
ඒ තේරුම් ගැනීම ගැන කියන්න වෙන දවසකට තියලා අදට මේ සටහන මේ විදිහට ඉවර කරන්න මං කල්පනා කලා.මේ සටහනේ ඔයාලා දකින අඩුපාඩු කියනවානම් ගොඩක් සතුටුයි.ඒ විතරක් නෙවෙයි ඔයාලා මගේ යෙහෙලිය ව දකින විදිහත් කියන්න.. එයා එයාව දකින විදිහ මම දෙවෙනි සටහනින් කියන්නම්.. එතකන් බුදුසරණයි...